Interferencja – zjawisko nakładania się fal, rozchodzących się wspólnie na pewnym obszarze, fale muszą mieć równe częstotliwości i prędkości kątowe
Interferujące fale ulegają wygaszeniu, gdy x1-x2=(2n+1)
Tj. gdy różnica dwóch dróg przebytych przez fale jest nieparzystą wielokrotnością połówek długości fal, a więc gdy fale spotykają się w przeciwnych fazach
Interferujące fale ulegają wzmocnieniu, gdy x1-x2=(2k+1)π
Fale spotkają w zgodnej fazie
Faza-określa, w której części okresu fali znajduje się punkt fali
Widmo emisyjne – widmo spektroskopowe, które jest obrazem promieniowania elektromagnetycznego, wysyłanego przez ciało
-powstaje, gdy obdarzone ładunkiem elektrycznym elektrony, atomy, cząstki lub fragmenty cząsteczek tworzących dane ciało, będąc wzburzonymi przechodzą ze stanu o wyższej do stanu o niższej energii, przejściu temu towarzyszy emisja kwantu promieniowania elektromagnetycznego o energii równej różnicy energii poziomów, między którymi przeszła cząstka
Fala stojąca – fala, której pozycja w przestrzeni pozostaje niezmienna, może zostać wytworzona w ośrodku poruszającym się względem obserwatora lub w przypadku interferencji dwóch fal poruszających się w takim samym kierunku, ale mających przeciwne zwroty
Równanie fali stojącej będącej sumą dwóch fal biegnących w przeciwnych kierunkach
Ψ=ψ1+ψ2= Acos(ωt-kx+o1)+Acos(ωt+kx+o2)
Ψ=Acos(kx+o3)cos(ωt+o4 =Bcos(ωt+o4)
Y=Asin(2π/T*t+2π/ *z+φ y=Bcosωt B=2Acos(2π/ x)
Indukcja magnetyczna jest to stosunek siły, jaka działa w polu na element przewodnika o długości l, do natężenia prądu w tym przewodniku i do jego długości.
B=F/I*l
Jednostką indukcji magnetycznej jest tesla T
1 T = N / A * m
Indukcja magnetyczna jest wielkością wektorową. Kierunek tego wektora jest styczny do linii pola magnetycznego, a zwrot można wyznaczyć za pomocą "reguły prawej dłoni".
wielkość wektorowa opisująca pole magnetyczne. Jest ona określana przez siłę Lorentza, czyli siłę działającą na ładunek elektryczny poruszający się w polu magnetycznym:
gdzie jest siłą działającą na ładunek q, poruszający się z prędkością w polu o indukcji magnetycznej .
Wartość indukcji magnetycznej jest równa sile działającej na ładunek jednego kulomba poruszający się w polu magnetycznym z prędkością 1 metra na sekundę, prostopadle do jego linii sił
Prawo Hagena-Poiseuille'a - prawo fizyczne opisujące zależność między strumieniem objętości cieczy a jej lepkością (która wynika z tarcia wewnętrznego), gradientem ciśnień (który jest bodźcem termodynamicznym powodującym przepływ płynu), a także wielkościami opisującymi wielkość naczynia (długość, promień przekroju poprzecznego).
Przy stacjonarnym (tj. niezmiennym w czasie), laminarnym przepływie nieściśliwego, lepkiego płynu w cylindrycznym przewodzie (tj. w rurze o stałym, kołowym przekroju), strumień objętości przepływu (objętość przepływającego płynu na jednostkę czasu) proporcjonalny jest do gradientu ciśnienia wzdłuż przewodu, a zatem i do różnicy ciśnień na końcach przewodu:
Zgodnie z tym prawem wielkość przepływu Q jest wprost proporcjonalna do do ciśnienia napędowego (P=Pi-Po) i r^4naczynia, a odwrotnie proporcjonalna do L naczynia
Q=P*π*r^4 / 8L * lepkość
emilia.ula