Pod Sztandarem Niepokalanej nr 27.pdf

Lipiec 2012 Czasopismo rzymskokatolickie Nr 7 (27) 2012

Matko Boska Szkaplerzna, módl się

za nami!

"Nihil nos Deus habere voluit quod per Mariae manus non transiret". "Totis ergo medullis

cordium, totis praecordiorum affectibus, votis omnibus Mariam hanc veneremur, quia sic est

voluntas eius, qui totum nos habere voluit per Mariam". (S. Bernardus Claraevallensis)

"Z woli Boga nic nie posiadamy, co by nie przeszło przez ręce Maryi". "Zatem czcijmy

Maryję wszystkimi poruszeniami serca, wszystkimi wewnętrznymi uczuciami i pragnieniami,

ponieważ taka jest wola Boga, iżbyśmy wszystko mieli przez Maryję". (Św. Bernard z

Clairvaux)

Spis treści

Utarczka duchowa. – O modlitwie myślnej .......................................................................................... 3

Ks. Wawrzyniec Scupoli

Królowo ozdobo Karmelu, módl się za nami ....................................................................................... 4

"Róża Duchowna"

Prawdziwe i fałszywe Chrześcijaństwo ................................................................................................ 6

Ernest Hello

WITAJ KRÓLOWO!

Sposoby osiągnięcia doskonałości. – Kilka zasad św. Jana Berchmansa ............................................ 7

Witaj, o Matko, w złocistym diademie,

Stokroć jaśniejsza, niźli ranna zorza!

Zdroje łask Bożych spuszczaj nam

Duch św. Franciszka Salezego. O skromności oczu ............................................................................ 8

Bp Jan Piotr Camus

Wzruszające pośrednictwo Maryi. Historia młodej chrześcijanki – w Misjach Karmelu .................... 9

"Głos Karmelu"

Ćwiczenia duchowne. Rozmyślanie o piekle ..................................................................................... 11

O. Tomasz Młodzianowski SI

Cudowne nawrócenie i chrzest p. Ratisbonne z żydostwa do wiary chrześcijańskiej ....................... 14

Guido Görres

Nieznajomość zasad wiary katolickiej przyczyną zguby wielu ......................................................... 28

Teolog katolicki

Wykład nauki chrześcijańskiej. – Wykład Siódmego Przykazania .................................................... 30

Św. Robert kard. Bellarmin

UTARCZKA DUCHOWA

CZYLI NAUKA POZNANIA, POKONANIA SAMEGO SIEBIE,

I DOJŚCIA DO PRAWDZIWEJ DOSKONAŁOŚCI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ

K S . W AWRZYNIEC S CUPOLI

O modlitwie myślnej

Modlitwa myślna, jest wzniesienie ducha ku Bogu i błaganie w duchu wyraźne, lub

domyślne o rzeczy, które sądzimy nam być potrzebne. Błagamy wyraźnie Boga, kiedy w

sercu się odzywamy: O Boże! udziel mi tej łaski dla uwielbienia Twego świętego Imienia .

Albo: Panie wierzę mocno, że chcesz i to jest z chwałą Twoją, że błagam o takowe duszy

dobrodziejstwo: spełnij zatem teraz Panie we mnie Twoją świętą wolę . Kiedy nieprzyjaciele

naciskają na nas i uderzają z całą mocą, możemy w te do Pana przemówić słowa: Boże,

ucieczko moja, wszystka mocy moja, pospiesz na ratunek mój, abym nie upadł . Jeśli

natarczywość pokusy nie przestanie na nas uderzać, nie przestawajmy w podobny modlić się

sposób do Pana, dając zawsze mężny złośliwemu napastnikowi odpór. Kiedy najważniejsza

część utarczki już minie, zwrócisz się wtenczas synu ku Panu naszemu i błagając aby

wspomniał z jednej strony na siłę wroga, a z drugiej na twą słabość, możesz mówić: Oto

Panie ja stworzenie Twoje, dzieło rąk Twoich, ja ceną krwi Twojej najdroższej okupiony:

Patrz jak szatan wysila się, aby mnie pochwycił w swe sidła i zgubił. Do Ciebie przeto Panie

się uciekam, w Tobie całą mą nadzieję pokładam, boś Ty jest nieskończenie dobry,

nieskończenie potężny. Miej Panie litość nade mną, niewidomym, choć ta ślepota z mej

własnej pochodzi winy, bo bez pomocy Twej nie zdołam uniknąć popadnięcia w rękę Twoich

nieprzyjaciół. Trzymaj mnie Panie, jedyna nadziejo, jedyna mocy mej duszy .

Błagamy Boga domyślnie o łaski, kiedy Mu przedstawiamy tylko nasze potrzeby, nie

mówiąc nic więcej. Stawiwszy się przeto w obecności Boga uznajemy, że sami z siebie nie

jesteśmy uczynić zdolni nic dobrego, ani uniknąć złego, pałając nadto gorącym pragnieniem

Jemu służenia, zwracamy całą naszą uwagę ku Bogu i oczekujemy w pokorze, w ufności

Jego pomocy i wsparcia. To wyznanie naszej nędzy, to pragnienie służenia Bogu, to

wreszcie uczucie wiary i ufności, stanowią modłę i błaganie domyślne, które nam wyjedna

od Boga to, co duszy jest potrzebnym. I ono tym jest skuteczniejsze, im naszej nędzy

wyznanie jest szczersze, im pragnienie służenia Bogu w nas jest gorętsze, im wiara żywsza.

Jest jeszcze inny rodzaj modlitwy nieco krótszej, która się odbywa przez pogląd tylko

na duszę i przedstawienie Panu swej nieudolności i taki pogląd jest przypomnieniem łaski, o

jaką już błagaliśmy Pana, o jaką jeszcze błagamy, chociaż ani tego błagania, ani naszego

pragnienia nie wyrażamy słowy. Staraj się synu nawyknąć do tego rodzaju modły i naucz się

jej używać przy każdej sposobności, a doświadczenie cię przekona, że nie ma nad to nic

łatwiejszego, a przecież jednocześnie nic nad to wyborniejszego i pożyteczniejszego.

Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości

chrześcijańskiej . Przez Księdza Scupoli, Teatyna. Przełożył z francuskiego X. S. U. W. C., Warszawa 1858,

ss. 140-142.

Za Przyczyną Maryi

Przykłady opieki Królowej Różańca św.

Królowo, ozdobo Karmelu, módl się za nami!

Pod tym wezwaniem Zakon Karmelitański od dawna czci Tę, którą u nas wzywamy

jako Orędowniczkę szkaplerza św. Życzeniem usilnym jest wielu pobożnych dusz, aby w

litanii Loretańskiej Stolica Święta dodała i to wezwanie; kongres Mariański w Lyonie

zaniósł już prośbę o to do Ojca Świętego. I słusznie, bo N. P. Maryja przez szkaplerz św. od

tylu wieków ustawicznie daje dowody, jak miłą jest Jej ta cześć – panuje przez ten szkaplerz

św. wiernym, broni ich jako sług swoich i dziatek w życiu i przy śmierci. Szkaplerz św. i

dziś jest według słów N. P. Maryi, wyrzeczonych do bł. Szymona Stock dnia 16 lipca 1251:

"Znamię zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwie, rękojmia pokoju i szczególnej opieki".

Na początku wojny pomiędzy Austrią a Prusami w r. 1866, wielu katolickich żołnierzy

przysłaniało pierś swoją szkaplerzem św. Jeden z nich w chwili walki stał w szeregu

pomiędzy żołnierzem żydem i protestantem. W ich oczach trzy kule uderzyły w pierś

katolickiego żołnierza, lecz jedna za drugą jakby się odbiła od jego piersi i upadła przed nim.

Po utarczce ciekawi towarzysze broni pytają się go, co go broni tak dziwnie od

śmiercionośnych kul. Za całą odpowiedź żołnierz rozpiął mundur i ukazał oczom

zdziwionym – szkaplerz N. P. Maryi z góry Karmelu.

W roku 1889 w Belgii pomiędzy Brukselą a Namur wykoleił się pociąg pospieszny.

Katastrofa była straszną w swych skutkach, pośród gruzów wagonów wielu podróżnych

utraciło życie, lub odniosło ciężkie uszkodzenia. W oczach świadków podniósł się jeden

mężczyzna, zdrów i nie zraniony, chociaż wszyscy jego towarzysze ponieśli śmierć na

miejscu. Trzymając szkaplerz św. w ręce, stał cudownie przez Matkę Najświętszą z góry

Karmelu ocalony. "Patrzcie, oto moje ocalenie".

Dziennik "Herald" wychodzący w Nowym Jorku 4 kwietnia 1894 podaje następujące

zdarzenie:

Pewien młody człowiek, Franciszek Smith, spadł z piątego piętra i nic mu się

wielkiego nie stało. Po obiedzie wraz z towarzyszem przechadzał się po wielkiej sali

drukarskiej, gdzie pracował. W jednym końcu tej sali był otwór przykryty pojedynczą deską.

Nieszczęście chciało, że właśnie koło niego pośliznął się Smith, trącił deskę i na nią upadł, ta

pod ciężarem jego ciała zważyła się a on wpadł w straszną próżnię. Zawezwano lekarza

natychmiast, lecz jakież jego i wszystkich było zdziwienie, gdy znaleziono młodzieńca

żywego, bez żadnych poważnych obrażeń, z wyjątkiem dwóch lub trzech małoznaczących

skaleczeń. Obecni pojąć tego nie mogli, dopiero młodzieniec i przybyli rodzice jego

przypisali to zdarzenie cudowne N. P. Maryi Karmelitańskiej, której szkaplerz św. pobożnie

nosił.

W Australii przed kilku laty – opowiada biskup Polding – zawezwano go razu jednego

podczas długiej misyjnej wycieczki, do pewnej chorej. Przybywszy na miejsce wezwanej

bardzo odległe, zdziwił się bardzo, gdy chorej nie znalazł. Dopiero objaśnił go pewien drwal,

Irlandczyk, właśnie zajęty przy ścinaniu drzewa, że chora, myśląc, że biskup tak daleko nie

będzie mógł przybyć, wyjechała do najbliższej stacji misyjnej. Msgr. Polding na to rzekł:

"Kiedy tak się stało, to choć ty się wyspowiadaj, bo ja na nic takiej drogi nie myślę robić".

Drwal się zdziwił trochę i wahał, ale wreszcie ukląkł i wyspowiadał się. Udzieliwszy mu

rozgrzeszenia, polecił mu przyjść do Komunii św. w najbliższą niedzielę i oddalił się.

Zaledwie uszedł nieco, gdy wtem słyszy trzask okropny i za chwilę jęki, wraca więc i

znajduje owego drwala, którego niedawno wyspowiadał, przywalonego ogromnym

drzewem, pod ciężarem którego wnet ducha oddał.

To przedziwne zdarzenie wyspowiadania się przed bliską a nagłą śmiercią przypisują

szkaplerzowi św., który umarły nosił i czcił.

I u nas w Polsce szkaplerz św. był powodem do szczególnej opieki N. P. Maryi, toteż

pierś naszych rycerzy zawsze on zdobił i był puklerzem, którego, jak mówi starodawna pieśń

"żadna kula nie przeszyła, a granaty od tej szaty odpadać zwykły". A w godzinkach

szkaplerza św. śpiewano:

Szkaplerza sukienka tak grzeje człowieka,

Że jako słońce śniegi roztapia z daleka,

Ta sukienka od serca oziębłość oddala,

Dusze nasze do Boskiej miłości zapala.

Niech nas Panno tą szatą łaska Twa obdarzy

Wtenczas, gdy mróz śmiertelny życie nasze zważy.

Dzisiaj u ludu wiejskiego cześć ku Matce Boskiej Szkaplerza św. nie zaginęła, ale jak

niegdyś tak i obecnie niemal każdą pierś on zdobi, tylko u klas tzw. inteligentnych zapał do

tego nabożeństwa osłabł.

Oby Królowa, ozdoba Karmelu, dawny stan czci dla swego szkaplerza wzbudziła, ku

chwale swej i pożytku naszemu, by on jak dawniej powszechnie przypominał nam w

pokusach, udręczeniach, wątpliwościach, potrzebach duszy i ciała, że mamy w Niej Panią

Matkę dla nas najżyczliwszą a u Boga-Człowieka Jezusa Chrystusa najpotężniejszą.

Za Przyczyną Maryi. Przykłady opieki Królowej Różańca św., Przedruk z roczników Róży Duchownej

(1898 – 1925), redagował O. Teodor Jakób Naleśniak św. Teologii Lektor Zakonu Kaznodziejskiego. Tom

I. (Przykłady na maj). Lwów. Wydawnictwo OO. Dominikanów. 1926, ss. 146-149.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: