Feliński Alojzy - Boże, coś Polskę.pdf

(215 KB) Pobierz
903182294.002.png
Ta lektura , podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie
Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fun-
ALOJZY FELIŃSKI
ANTONI GORECKI
Boże, coś Polskę… ¹
Boże, coś Polskę przez tak liczne wieki²
Otaczał blaskiem potęg i chwały,
Polska, Bóg, Opieka,
Walka, Wolność
Coś ją osłaniał tarczą swej opieki³
Od nieszczęść, które przygnębić⁴ ją miały.
Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:
Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!⁵
Ty, któryś potem⁶ tknięty jej upadkiem
Wspierał walczących⁷ za najświętszą sprawę,
A chcąc⁸ świat cały mieć jej męstwa świadkiem
W nieszczęściach samych pomnażał jej sławę.
Przed Twe ołtarze… itd.
¹ Boże, coś Polskę… — Autorem pierwszej wersji hymnu Boże, coś Polskę jest Alojzy Feliński. Tekst powstał
na zamówienie wielkiego księcia Konstantego i został napisany na cześć monarchy Królestwa Polskiego, a za-
razem cara Rosji, Aleksandra I. Opublikowany został  lipca  r. w „Gazecie Warszawskiej” pod tytułem
Peś oo ośloś kl . Hymn wywołał polemikę: w lutym  r. „Pamiętnik Warszawski czyli
Dziennik Nauk i Umiejętności” opublikował wersję hymnu Antoniego Goreckiego pod znaczącym tytułem
o Bo o co olośc . Wykonywana podczas uroczystości kościelnych i patriotycznych pieśń
zyskała sobie wielką popularność i ulegała licznym przekształceniom. Podczas poprzedzających wybuch po-
wstania styczniowego masowych manifestacji narodowych, jakie odbywały się przede wszystkim w kościołach,
hymn uzyskał znaną dziś postać. Obejmuje ona po części zarówno wersję Felińskiego (dwie pierwsze stro,
agmenty trzeciej), jak wersję Goreckiego (modyfikacja reenu, trzecia i czwarta strofa). Początkowa melodia
autorstwa kapitana Jana Nepomucena Kraszewskiego z -o pułku piechoty poszła w zapomnienie, a zastąpiły ją
znane melodie kościelne (najpierw B ooo Peko o , a później eec ko ). Najbliższą
publikowanej tu wersji jest pochodząca z epoki przedpowstaniowej, wydana pod tytułem ol cę
w zeszycie pierwszym e ożc olskc , [Warszawa] .
² Boże, coś Polskę … sę — dwie pierwsze stro hymnu pochodzą z pierwotnej wersji tekstu autorstwa
Felińskiego; drobne rozbieżności wskazano w przypisach.
³ oś os c se oek — w wersji Felińskiego: „I tarczą swojej zasłaniał opieki”.
⁴ ę — w wersji Felińskiego: „przywalić”.
⁵ Pe e oe … cę ol c c — opublikowany  lipca  r. w „Gazecie War-
szawskiej” pierwotny tekst autorstwa Alojzego Felińskiego zatytułowany Peś oo ośloś kl
miał nawiązywać do ang. pieśni o se e ; wskazywał na to reen: „Przed Twe ołtarze zanosim bła-
ganie/ Naszego Króla zachowaj nam Panie”. Wyrażało się w nim legalistyczne stanowisko aprobujące władzę
Aleksandra I w Królestwie Polskim, reprezentowane jednak jedynie przez część społeczeństwa. W lutym 
r. „Pamiętnik Warszawski czyli Dziennik Nauk i Umiejętności” opublikował wersję hymnu Antoniego Gorec-
kiego pod znaczącym tytułem o Bo o co olośc . Gorecki prezentował pogląd, że wartością
jest nie tyle zachowanie króla, ile wolności, stąd reen: „Niesiemy modły przed Twoje ołtarze,/ zostaw nas
Panie przy wolności darze”. Prośba o wolność z reenu Goreckiego pozostała na stałe jako modyfikacja tekstu;
podobnie dwie ze strof jego hymnu. Jeszcze w  r. zmieniono drugi wers reenu na: „Naszą ojczyznę racz
nam wrócić, Panie”. Wkrótce pieśń stała się deklaracją nieposłuszeństwa wobec oficjalnej władzy; w  r.
została zakazana w zaborze ros., śpiewali ją uczestnicy powstania styczniowego, przez co zyskała miano „Mar-
sylianki  roku”. Później śpiewano „Boże coś Polskę” podczas okupacji hitlerowskiej oraz w czasie stanu
wojennego w latach . XX w. Po roku  zmieniono ponownie reen, zastępując azę „racz nam wrócić”
słowem „pobłogosław”.
⁶ , kś oe — w wersji Felińskiego: „Ty, coś ją potem”.
⁷ lccc — w wersji Felińskiego: „walczącą”; w całym zdaniu-strofie pierwowzoru tekstu mowa jest
o Polsce, nie zaś o jej obrońcach, jak w później przyjętej wersji tekstu.
⁸ ccc — w wersji Felińskiego: „I chcąc”.
903182294.003.png 903182294.004.png
 
Niedawnoś wolność zabrał z polskiej ziemi⁹,
A łez, krwi naszej popłynęły rzeki,
Jakże to musi być okropnie z tymi,
Którym ojczyznę odbierasz na wieki.
Przed Twe ołtarze… itd.
Wróć naszej¹⁰ Polsce świetność starożytną¹¹,
Użyźnij pola, spustoszałe łany,
Niech szczęście, pokój na nowo zakwitną,
Przestań nas karać, Boże zagniewany!
Przed Twe ołtarze… itd.
Boże, którego ramię sprawiedliwe
Żelazne berła władców świata kruszy¹²,
Bóg, Siła, Władza,
Sprawiedliwość, Wróg
Skarć naszych wrogów zamiary szkodliwe
Obudź nadzieję w każdej polskiej duszy.
Przed Twe ołtarze… itd.
Boże Najświętszy ! Przez Twe wielkie cudy
Oddalaj od nas klęski, mordy boju,
Połącz wolności węzłem Twoje ludy
Pod jedno berło Anioła Pokoju¹³.
Przed Twe ołtarze… itd.
Boże Najświętszy, przez Chrystusa rany
Świeć wiekuiście nad braćmi zmarłymi.
Spojrzyj na lud Twój niewolą znękany,
Przyjmij ofiary z synów polskiej ziemi.
Przed Twe ołtarze… itd.
Boże Najświętszy, od którego woli¹⁴
Istnienie świata całego zależy,
Bóg, Władza, Wolność
⁹ eoś oloś … ek — czwarta strofa pochodzi, z pewnymi przekształceniami, z wersji
hymnu Antoniego Goreckiego. W całości hymn ten brzmi: „O ty! którego potężna prawica/ W chwili świat
zniszczyć, w chwili stworzyć może,/ Co się lud biedny twą łaską zaszczyca,/ Ty ojców naszych nieśmiertelny
Boże!/ Niesiemy modły przed twoje ołtarze,/ Zostaw nas, Panie, przy wolności darze./ Niech innym góry swe
złoto oddadzą,/ Niechaj ich miecza żelazna potęga,/ Dzierżąc okuty świat pod swoją władzą,/ Od wiecznych
lodów do ognia dosięga./ My niesiem prośby przed Twoje ołtarze,/ Zostaw nas, Panie, przy wolności darze./
Chwilęś ją tylko zabrał z naszej ziemi,/ A łez, krwi naszej popłynęły rzeki,/ Jakżeż to musi być okropnie z temi,/
Którym ty wolność odbierzesz na wieki?/ Niesiemy modły przed Twoje ołtarze,/ Zostaw nas wiecznie przy
wolności darze./ Jedno twe słowo, wielki gromów Panie,/ Z prochów nas, z prochów wskrzesić było zdolne,/
Jeśli znów karać twa wola nastanie,/ Obróć nas w prochy, ale w prochy wolne./ Niesiemy modły przed Twoje
ołtarze,/ Zostaw nas, Panie, przy wolności darze”. W wersji ze e ożc olskc z  r. strofa ta
pojawia się w dalszej części utworu, oczywiście przekształcona.
¹⁰ se — w wersji Felińskiego: „nowej”; w innych wersjach: „biednej”.
¹¹ … śeoś soż — pierwszy wers, z pewną modyfikacją, pochodzi z wersji Felińskiego;
część dalsza stro, wyrażająca życzenie harmonijnego współżycia narodów polskiego i rosyjskiego pod berłem
Aleksandra I, poszła w zapomnienie. Pierwotnie strofa ta brzmiała: „Wróć nowej Polsce świetność starożytną/
I spraw, niech pod Nim szczęśliwą zostanie;/ Niech sprzyjaźnione dwa narody kwitną/ I błogosławią Jego
panowanie”. Pisane wielką literą zaimki: „Nim”, „Jego” odnoszą się do osoby cara.
¹² Boże, keo ę … e c ś ks — Początek stro nawiązuje do wymowy początkowej
stro wersji Goreckiego: „O ty! którego potężna prawica/ W chwili świat zniszczyć, w chwili stworzyć może,/
Co się lud biedny twą łaską zaszczyca,/ Ty ojców naszych nieśmiertelny Boże!”. Dalsza część, mówiąca o wro-
gach Polski, stanowi już modyfikację formalną i ideową wprowadzoną w latach poprzedzających powstanie
styczniowe.
¹³ Boże śęs … Poko — strofa ta stanowi modyfikacji trzeciej stro hymnu w pierwotnej wer-
sji Felińskiego, na co wskazują niezmienione wyrazy na końcach wersów; wymowa jednak została całkowicie
zmieniona. U Felińskiego strofa brzmi następująco: „Ty, coś na koniec nowymi ją cudy/ Wskrzesił i sławne
z klęsk wzajemnych w boju/ Połączył z sobą dwa braterskie ludy,/ Pod jedno berło Anioła pokoju”.
¹⁴ Boże śęs, o keo ol — w wersji opublikowanej w  w ec ożc olskc trzy
powyższe stro występują w odwróconej kolejności. Po niej następuje strofa tu nieuwzględniona: „Oddalaj od
nas klęski, mordy, znoje,/ Okaż się ojcem nad dziećmi Twojemi/ Którzywy leli łez tysiące, zdroje/ Za matkę
Polskę, o nią Cię prosiemy”.
Boże, coś Polskę
Wyrwij lud polski z tyranów niewoli,
Wspieraj szlachetne zamiary młodzieży.
Przed Twe ołtarze… itd.
Gdy naród polski dzisiaj we łzach tonie,
Za naszych braci poległych błagamy,
By ich męczeństwem uwieńczone skronie
Nam do wolności otworzyły bramy¹⁵.
Przed Twe ołtarze… itd.
Jedno Twe słowo, wielki niebios Panie¹⁶,
W chwili nas z prochów wskrzesić będzie¹⁷ zdolne.
Bóg, Wolność
A gdy zasłużym na Twe ukaranie,
Obróć nas w prochy, ale w prochy wolne!
Przed Twe ołtarze… itd.
¹⁵ B c ęcese … — w wersji ze e ożc olskc : „Cierniem męczeństwa uwień-
czyli skronie,/ A nam wolności otworzyli bramy”.
¹⁶ eo e soo, elk eos Pe — ostatnia strofa, z pewnymi przekształceniami została zachowana
z wersji Goreckiego, gdzie brzmi ona: „Jedno twe słowo, wielki gromów Panie,/ Z prochów nas, z prochów
wskrzesić było zdolne,/ Jeśli znów karać twa wola nastanie,/ Obróć nas w prochy, ale w prochy wolne”.
¹⁷ ęe — w wersji Goreckiego (pisanej w czasach istnienia Królestwa Polskiego), z której pochodzi ta
strofa: „było”.
Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go
swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami
(przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione
Tekst opracowany na podstawie: Śpiewnik polski, tom I, Lwów 
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyowa
wykonana przez Bibliotekę Śląską z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BŚ.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Sekuła, Antoni Górecki, Marta Niedziałkowska.
Okładka na podstawie: Lord Biro@Flickr, CC BY-SA .
Boże, coś Polskę
903182294.001.png
 

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin