Przemyślenia pospolitego człowieka.pdf

Wyobraź sobie że jesteś sam. Nie masz wsparcia w nikim. Nie masz nikogo bliskiego,

komu mógłbyś powierzyć najskrytsze tajemnice. Jest za to jakaś panna X w której się

zakochałeś/zauroczyłeś. Wszystko jest dobrze. Są próby scholii. Stroisz się dla niej. Tylko dla

niej. Nagle bum. Pojawia się panna Y, która była tylko koleżanką. Pojawia się zauroczenie,

jest fajnie, całujecie się, kochacie, robicie razem wiele rzeczy, ale gdzieś tam w Twoich

myślach jest panna X. Masz pannę Y, jest Ci z nią dobrze, ale w każdej sytuacji myślisz o

ukochanej pannie X. Jak jest na gg, szukasz pretekstu żeby pogadać, jak całujesz się z panną

Y myślisz o pannie X, jak ją widzisz serce zaczyna Ci mocnej bić. Cały czas jest w Twoich

myślach. Okazuje się że idzie na studia do tego samego miasta co Ty. Wow.

Przychodzi grudzień. Magiczny czas. Za pół miesiąca święta. Wszyscy są dla siebie

mili. Jesteś chory. Siedzisz w akademiku. I nagle w jednej chwili wpada myśl, a w drugiej

masz już w ręku ośmiostronowy list do panny X o tym jak się dla niej stroiłeś, jak myślałeś

tylko o niej itd. Jest fajnie. Cieszysz się że wreszcie się wszystko wyjaśni. Wysyłasz jej list

(oczywiście e-mailem, bo choć znasz jej adres to jednak nie chcesz tego ujawnić). Gadasz z

nią na gg o wszystkim co jest w liście i nagle dociera do Ciebie, że ona do Ciebie nic nie

czuje i nic nigdy z nią nie będzie. Każesz jej napisać to wyraźnie ( na szczerą rozmowę w

realu nie masz odwagi). I dostajesz to co chcesz. „Między nami nigdy nic nie będzie”.

Któregoś dnia przychodzi przypadkiem na Twój wydział i „rujnuje” doszczętnie twoje

kolokwium. Zamiast skupić się na nim, myślisz tylko o niej. Postanawiasz, że już

definitywnie nigdy nic z nią. Nie piszesz z nią. Nie szukasz już pretekstów do rozmowy.

Wmawiasz sobie, że z tym koniec. Wszyscy mówią „Klin klinem, znajdź sobie kogoś”. Ale

jest jedna rzecz. Mimo że bardzo się starasz zapomnieć, zawsze masz ją w sercu. Widzisz

przejeżdżający mały niebieski samochód, patrzysz na rejestrację i widzisz – tak – to jej

samochód. Widzisz w kościele jej ojca, myślisz sobie - ona na pewno też tu jest.

Wychodzisz. Widzisz ją w aucie. Nawet się uśmiecha - nie do Ciebie tylko do koleżanek z

którymi się przyjaźnisz ( a zwłaszcza z ich rodzicami). Od tamtej pory nie chcesz już jej

widywać. Starasz się nie chodzić tam gdzie ona. Idąc do sklepu myślisz tylko o tym, żeby jej

nie spotkać. Nawet wychodzisz z kościoła jak najpóźniej żeby jej nie widzieć. W

najtrudniejszych dla Ciebie chwilach jest z Tobą panna Y i jej rodzina. Panna X jest daleko. A

jednak cały czas jest w Twoim sercu, w Twoich myślach. I co? I przychodzą dożynki.

Okropność. Wiesz, że nie możesz tam iść bo za bardzo kojarzą Ci się z ukochaną osobą której

już nie ma, wiesz że nie możesz, a właściwie nie powinieneś tańczyć. Po prostu wiesz że nie

powinieneś tam iść. Idziesz więc do pustego domu z którym żegnasz się na 10 lat żeby

popłakać. Coś co zawsze było w Twoim życiu i nie wyobrażałeś sobie bez tego dalszego

życia - nagle się kończy. Siadasz na oknie i ryczysz. Przypominasz sobie te wszystkie dobre i

złe momenty Twojego życia, myślisz o Tych, których już nie ma ciałem, ale są obecni

duchem. Ludzie przechodzą i gapią się na Ciebie, a Ty siedzisz w ciemnych okularach na

parapecie, łzy spływają Ci po policzkach i zauważasz samochód panny Y. Naturalnie nie

widzi Cię, ale myślisz sobie, „a jedzie do mnie do domu, zaraz przyjdzie do tego i wyciągnie

mnie na dożynki”. Jesteś w dziwnym nastroju. Wiesz, że nie powinnaś tam iść ale

podświadomie chcesz żeby panna Y Cię wyciągnęła. Wyglądasz przez okno. Zauważasz, że

wraca. A więc jednak nie przyjdzie po Ciebie. Myślisz: „ A trudno. I tak się tam nie

wybierałem.” Włączasz najsmutniejszą piosenkę na swoim telefonie. Wchodzisz do jednego

pokoju, potem do drugiego – zasłoniętego zasłonkami. Jest w nim ciemno lecz dostrzegasz

sześcioliterowy napis na drzwiach. Uświadamiasz sobie, że jedna z osób które kochałeś nad

życie odeszła na posterunku. Zawsze będzie sprawować urząd mimo, że od dawna sprawuje

go ktoś inny. Łzy zaczynają na nowo wolno spływać Ci po policzkach. Wracasz na swoje

miejsce na parapecie. Zdejmujesz upijające Cię buty i rozmyślasz o osobach, które tak bardzo

kochałeś, o Twoich przeżyciach w domu z którym na długo w jakiś sposób się rozstajesz, o

byłych lokatorach tego domu i nagle... na domiar złego… jedzie ona. Panna X. Twoja

ukochana. Nie widzi Cię, ale Ty ją tak. Jej samochód poznasz zawsze i wszędzie. I wszystko

z nią związane zaczyna się od nowa. Wszystko to, nad czym pracowałeś przez tyle czasu

poszło z dymem w jednej chwili. Chociaż wiesz że z panną X nigdy nic, to nadal masz ją w

sercu, nadal na widok niej przyśpiesza Ci serce, a potem czujesz już tylko ból i choć

próbujesz się wyleczyć z tej chorej miłości to jednak złośliwy los Ci na to nie pozwala. Nie

masz na to wpływu. Nie możesz jej kazać lub zabronić tego czy tamtego. Już i tak masz dosyć

tego paskudnego dnia. Osoby które tak bardzo kochałeś, zakochane pary chodzące w tą i

spowrotem, panna Y, panna X. To za dużo jak na jeden dzień. ( I co robisz? Siedzisz dalej na

parapecie, płaczesz i załamujesz się? A może szukasz kogoś na siłę bo przecież „Klin

klinem” . Co zrobiłbyś w takiej sytuacji? Co zrobiłbyś na moim miejscu? Trudno się nie

załamać prawda?) Nie masz z kim pogadać o tym więc ze łzami w oczach kładziesz się spać.

Na szczęście nic Ci się nie śni. Rano budzi Cię pies. Postanawiasz go olać i idziesz spać dalej.

Wstajesz niewyspany około jedenastej. Jest pochmurno. Zamykasz oczy i myślisz „Znowu

deszcz”… Otwierasz i proszę. Słoneczko świeci.  Jak na zawołanie. Myślisz: „To będzie

dobry dzień”. Zajmujesz się robotą. Jest fajnie. Nagle ktoś Cię ochrzania, że wykonujesz tę

robotę dziś a nie jutro. Jedna kłótnia, druga, trzecia, siniaki i już wiesz że ten dzień też nie

należy do udanych. Nawet Twoje ulubione buty nie układają się na nodze jak trzeba.

Wszystko jest nie tak. Zaczynasz płakać, rozmyślać. Twoje myśli znów zataczają krąg. Osoby

które są obecne przy Tobie tylko duchem, panna X, kłótnie o byle co. Dzień jak co dzień.

Siedzisz przy komputerze i wmawiasz sobie, że jutro będzie inaczej. Nikt Cię nie zawiedzie,

nie będzie płaczu, kłótni i tych wywołujących ból myśli. Twoja naiwność jest przerażająca.

Czyż nie?...

Problemy jak każde inne? Hmm… Może.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: