Cordy Michael - Kod Lucyfera.pdf - Cordy Michael - gato6822

MIGHAEL CORDY

KOD

LUCYFERA

LUCYFER: z łaciny lucifer - niosący światło

(lux - światło, ferro - nieść)

PROLOG

asna, okrągła lampa nad głową ośmioletniego dziecka przygasa,

kiedy | środek znieczulający zaczyna działać. Dziewczynka

wyciąga rękę ku dłoni na stole operacyjnym. Czuje uścisk i

odwzajemnia go, z całej siły, w obawie, że nadciągający mrok zerwie

więź na zawsze. Jak wiele dzieci instynktownie boi się ciemności,

głęboka podświadomość podpowiada jej, że światło dzieli

wszechświat na dwie części: dzień i noc, widzialne i niewidzialne,

dobro i zło, życie i śmierć.

Ale ta ciemność daje ukojenie. Niesie ze sobą nicość, w którą

dziewczynka zapada, zanim piła chirurgiczna zacznie wrzynać się w

jej czaszkę. Nie słyszy przenikliwego wizgu metalu przecinającego

kość, nie widzi mącącej światło lamp czerwonej mgiełki kropelek

krwi i kawałków tkanki, nie czuje zapachu krwi i środka

odkażającego. Nie jest świadoma niczego prócz siebie samej -

swojego umysłu unoszącego się w ciemności tak głębokiej, że ma

własny zapach, kolor i smak. Ta aksamitna otchłań jest bezpieczna jak

matczyne łono.

Neurochirurg odkłada piłę i laserowym skalpelem rozcina miękkie

tkanki. Ruchy jego wprawnych dłoni są pewne, ale wie, że to jedyny

w swoim rodzaju zabieg; nikt przed nim jeszcze tego nie próbował.

Żaden podręcznik nie powie mu, gdzie ciąć.

Po trzynastu godzinach i dwudziestu siedmiu minutach pozwala

sobie na westchnienie, a pielęgniarka ociera mu pot z czoła. Najgorsze

ma za sobą. A przynajmniej tak mu się wydaje.

Kilka sekund później monitory czynności życiowych przy stole

operacyjnym wybuchają szaleńczą kakofonią sygnałów alarmowych.

W tej samej chwili otulającą dziecko aksamitną ciemność przebija świet-

listy punkt. Dziewczynka nie unosi się już, mknie przez czarny wir w jego

stronę. Początkowo widzi tylko plamkę, ale kiedy zbliża się ku niej w osza-

łamiającym pędzie, światło rośnie jej w oczach, przybiera kształt stożka,

jakby płynęło z latarki. I nagle dziewczynka jest w środku, staje się jego

częścią. Leci z tak zawrotną prędkością, że jasność wokół wydaje się nie-

ruchoma, nie jest już jednolitym strumieniem, tylko zbiorem przemykają-

cych obok, ginących w ciemności cząsteczek, jasnych śnieżynek światła.

Dziewczynka czuje przy sobie obecność kogoś bliskiego, kto ciągnie ją za

sobą, prowadzi przez srebrzystą zamieć ku szczytowi stożka, do źródła.

Więź jest mocna, krzepiąca. Teraz kiedy znowu są razem, dziewczynka już

się nie boi.

I wtedy przeszywa ją ból, nie fizyczny - emocjonalny, duchowy. Potężna

siła wciąga ją z powrotem w wir, oddala od światła, przecina więź. Dziew-

czynka chce krzyczeć, kurczowo trzyma się ukochanej istoty, odrywanej

od niej ścięgno po ścięgnie, komórka po komórce, podczas gdy uciekające

światło na nowo zlewa się w jednolitą, odległą całość.

Nagle widzi z góry samą siebie - leży na stole i przygląda się, jak chirurg

i pielęgniarki gorączkowo przywracają ją do życia. Salę operacyjną zale-

wa mocne białe światło. Wszystko wydaje się jasne, czyste. Dziewczynka

wpatruje się w siebie porażona widokiem błyszczącej, otwartej rany w le-

wej skroni i kształtu rysującego się pod zieloną płachtą u jej boku. Widzi,

jak pielęgniarka rozplata małą dłoń, której silny uścisk przez cały czas czu-

ła. Zdaje sobie sprawę, że po raz pierwszy w życiu jest sama.

W GŁĘBI DUSZY

Cordy Michael - Kod Lucyfera.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: