Choroby żył kończyn dolnych

Anna Antczak

Niewydolnośc żylna kończyn dolnych

I ) Podstawy patofizjologii przewlekłej niewydolnosci żylnej

1 Anatomia i fizjologia układu żylnego kończyn dolnych

•                     Żyły kończyn dolnych dzielimy na:

•                    żyły powierzchowne - leżące w tkance podskórnej, nadpowięziowo
sieć żylna podeszwowa stopy (rete venosum plantare) i łuk żylny podeszwowy stopy (arcus venosus plantaris)
sieć żylna grzbietowa stopy - kończy się przyśrodkową i boczną żyłą brzeżną i łukiem żylnym grzbietowym stopy 
żyła odpiszczelowa (v. saphena magna) z obocznicami (gałąź udowa przednia i tylna, gałąź goleniowa przednia, gałąź goleniowa tylna - tzw. żyła łukowata tylna, s. Leonarda)
żyła odstrzałkowa (v. saphena parva) z obocznicami
 

Niewydolnośc żylna kończyn dolnych

żyły przeszywające (perforatory)
bezpośrednie, łączą żyły powierzchowne z głębokimi (m.in. perforatory Dodda, Boyda, Cocketta)
pośrednie, łaczą układ żył powierzchownych i głębokich przez pośrednie żyły mięśniowe

żyły głębokie - przebiegają podpowięziowo
2 żyły grzbietowe stopy (vv. dorsales pedis), 2 żyły podeszwowe boczne(vv. plantares laterales) oraz 2 żyły podeszwowe przyśrodkowe
(vv. plantares mediales) - łączą się w łuk żylny podeszwowy
2 żyły podeszwowe śródstopia (vv. metatarsales plantares)
żyły mięśni brzuchatego i płaszczkowatego łydki
żyła podkolanowa (v. poplitea) - powstaje z połączonych żył piszczelowych przednich, żył piszczelowych tylnych i żył strzałkowych
żyła udowa (v. femoralis) z dopływami - m. in. żyłą głęboką uda 
(v. profunda femoris)
 

2. Zaburzenia krażenia-teorie

•                 Przewlekła niewydolność żylna jest zarówno problemem medycznym jak i społecznym. Dotyczy znacznego odsetka populacji europejskiej, a częstość jej występowania na przestrzeni ostatnich lat wzrasta.w Polsce problem ten dotyczy ponad 40% kobiet i ponad 30% mężczyzn.

•                 Zaburzenia odpływu krwi żylnej z kończyn dolnych prowadzą do powstania nadciśnienia żylnego

Za najważniejsze teorie tłumaczące rozwój PNŻ uznaje się:

•                 Teoria pułapki leukocytarnej

•                 Teoria mankietów fibrynowych

•                 Teoria nadlepkości krwi

Teoria pułapki leukocytarnej

•                   Uważa się że mikrokrążenie odgrywa kluczową rolę w powstaniu objawów typowych dla przewlekłej niewydolności żylnej. Przy nadciśnieniu żylnym dochodzi do otwarcia przetok tętniczo żylnych ze wstecznym przepływem krwi, co prowadzi do wenulizacji tętniczek. Leukocyty obojętnochłonne przyklejają się do śródbłonka naczyń włosowatych i utrudniają przepływ krwi nagromadzone leukocyty ulegają aktywacji uwalniając wolne rodniki tlenowe, które uszkadzają śródbłonek naczyniowy i okoliczne tkanki –pułapka leukocytarna

Teoria mankietów fibrynowych

•                 W warunkach zastoju żylnego Fibrynogen powoduje tworzenie mankietów fibrynowych wokół naczyń, które to mankiety utrudniają wymiane tlenu i prowadza do uszkodzenia tkanek

Teoria nadlepkości krwi

•                 W wyniku nadciśnienia w mikrokrążeniu dochodzi do przemieszczenia płynów z łożyska naczyniowego do otaczających tkanek

Żylaki kończyn dolnych

przykłady

Żylaki kończyn dolnych

•                    Żylaki mogą być pierwotne (95%) lub wtórne.

•                    ...